KOALA'S EN KANGOEROE'S AAIEN IN CAVERSHAM PARK
Ook al zit ik dan in werkelijkheid al Nieuw Zeeland; ik heb nog wat memoires in te halen en daar ben ik nog steeds in Perth. Nu ga ik helaas toch een aantal dingen overslaan; maar de highlights wil ik jullie niet onthouden:
Op woensdag 23 juni gingen Steve en ik naar Caversham Park, een soort dierentuin, maar dan net effe anders, even buiten Perth gelegen in Swan Valley. Ik verbaasde me meteen over de gekleurde papegaaien die vrij rondvlogen alsof het doodgewone mussen waren. Steve en ik begonnen heel relaxed met een lunch, hongerig als we waren, voordat we daadwerkelijk het park in gingen.
In deze blog zul je veel foto's vinden, maar dat maakt het geheel wat begrijpelijker en levendiger. Steve was gewapend met een videocamera, dus er is ook nog een en ander op film gezet, maar dat kan ik jullie niet op de website laten zien.
Hier in Caversham zou ik de kans krijgen om Kangoeroe's te aaien en ook Koala's. Maar buiten dat heb ik een enorme diversiteit aan dieren gezien. Vele vreemde vogels, zoals ook de Emu:
.jpg)
Een behoorlijk rare vogel kun je wel stellen.
Al snel werd ik zo opgewonden als een klein kind toen ik mijn eerste kaola's zag. Deze mocht ik niet aanraken, dus de moed zonk me al in de schoenen, maar Steve beloofde me dat dat nog ging komen. Wel was het volgende onderdeel: Kangaroe's ! En wat een luie donders. Hieronder een foto van de witte kangoeroe, want de kangoeroe kent ook vele verschillende soorten en die witte heb ik ook gezien en vond ik wel erg bijzonder.
In Caversham waren de kangoeroe's zo mak als een lammetje en ik vond het heel bijzonder om ze te mogen aaien. Ik had verwacht dat ze een vrij ruwe vacht zouden hebben, maar ze voelen heel zacht aan. In het wild zul je die kans niet makkelijk krijgen; als een kangoeroe zich bedreigd voelt zullen ze er met hun voorpoten op los meppen alsof ze aan het boksen zijn, vandaar dat je hier in de souvernirswinkeltjes overal pluche kangoeroe's ziet met bokshandschoenen aan. Voor Steve heel normaal, maar dit was erg bijzonder voor mij, dat ik zomaar een kangoeroe kon aanraken en zo lang als ik wou. Ik had ze uiteraard al een paar keer gezien, maar van erg ver weg. Je ziet ze in het wild voornamelijk bij dauw en schemer en ze komen ook op het licht van koplampen af en bevriezen dan van schrik, dus daarom wordt aangeraden om in het donker niet te rijden in de outback, want er worden er zo heel veel doodgereden. De auto's met vierwielaandrijving hebben hier dan doorgaans ook een enorme gril, om te voorkomen dat wilde dieren die aangereden worden door de voorruit vliegen.
Verder heb ik een Wombat op schoot gehad in Caversham. In Australie leven heel veel verschillende soorten buideldieren, meer dan ik me kon voorstellen eerlijk gezegd, waaronder ook de Wombat, lijkt op een schattig soort varkentje, maar dan met buidel.
Wombat
Ook de wombat is niet louter één soort; daar heb je ook verschillende soorten in. Net zoiets als de aap; veel verschillende soorten apen, of neem nu gewoon eens de mens zelf als voorbeeld.
Ze ruiken niet heel fris en fruitig, maar ze zien er zo schattig uit, dus ik vond die wombat op schoot toch wel een unieke ervaring.
Nu bleek dat we ook op een kameel konden rijden. Dat kostte 5 dollar voor een kwartiertje ofzo. Dat leek me wel wat, dus Steve en ik, al behoorlijk melig, gingen in de rij voor een ritje op de kameel. Nou, zo'n dier bestijgen is al een hele happening. De kameel gaat geheel op zijn knieën voor je en dan moet je er op klimmen en naar achteren leunen als de kameel omhoog komt. Stapsvoets maakten we een rondje over een kale afgegrazen heide. Niet spectaculair dus en snel ging het ook al niet, maar Steve en ik hadden de grootste lol. Het is gewoon een hele melige ervaring. Het zijn gewoon fascinerende dieren. Volgens mij kunnen ze ook best wel sneller, maar dan is het geen veilige toersitenattractie meer, dus er slentert gewoon braaf een begeleider mee, die ervoor zorgt dat het je niet duizelt van het hoge tempo. Maar ik vond het desalniettemin erg leuk, voor ik hier de verkeerde indruk wek.
Ja, en natuurlijk, dat mocht niet uitblijven heb ik ook de Tasmanian Devil gezien. Taz, maar dan net effe anders kun je wel stellen. Ik zal de verwachting naast de werkelijkheid zetten:
Taz, zoals we hem allen kennen.
De echte Tasmanian Devil; lief, klein en ongevaarlijk voor mensen.
En op het laatst kwam dan het moment supreme en dat waren de koala's die we mochten aaien. Ze zaten lui op de eucalyptus om hen heen te kauwen. Blijkbaar slapen ze voornamelijk overdag en werden ze gewekt om te eten en dat is het ook aaitijd. Je mocht ze alleen op de rug aaien, maar ik ben eigenwijs en heus niet aangevallen. Ze zijn echt berezacht en zien er zo lief uit. Schitterend om te zien. Ik hoop dat jullie jaloers zijn, ha ha ! Schijnbaar kunnen ze wel heel agressief worden als ze zich bedreigd voelen, maar daar heb ik zelf ook wel eens last van, dus neem het ze niet kwalijk.
Hoe dan ook heb ik een te gekke dag gehad en ook veel gelachen met Steve. Was echt helemaal perfect !
Meer weten over Caversham Wildlife Park ?
Bezoek hun website op: http://www.cavershamwildlife.com.au/
FIETSEN ROND SWAN RIVER:
Op vrijdag 25 juni scheen de zon en was het eindelijk lekker weer na een week met veel regen en kou. Oké, de dag in Caversham hadden we ook mazzel, maar voor de rest was het niet veel soeps. Enthousiast verdween de trui en verscheen het zomertopje en ging ik met de bus naar Perth, waar ik bij de Swan River een fiets huurde voor twee uur, zo'n stoere mountainbike, om rond de rivier te fietsen. Swan betekent zwaan.
Hier in Australie is een helm verplicht, dus vooruit dan maar. De verhuurder gaf me een kaart mee, maar als echte vrouw had ik natuurlijk weer moeite met de weg vinden, dus vroeg ik het aan een andere fietser. Ik wilde graag naar Kings Park, want ik had gehoord dat het uitzicht daar helemaal te gek was. De andere fietser was een man, tegen de vijftig en hij hoorde meteen aan mijn accent dat ik Nederlandse was. Leg ik daar zo mijn tong voor in de kreukels ! Na ja.
Hij ging in ieder geval een stuk dezelfde kant uit, dus ik kon mee fietsen. Uiteindelijk paste hij zijn hele route aan en al kletsend en hijgend kwamen we aan bij Kings Park, bovenop een heuvel gelegen (zwaar werk !) en het uitzicht was inderdaad te gek. De man nam zelfs op mijn verzoek een foto van me en fietste met me mee terug naar Swan river, zodat ik niet zou verdwalen. Op het laatst besloten we ons toch maar aan elkaar voor te stellen, want we waren immers al een uur samen aan het fietsen. Helaas ben ik zijn naam al weer vergeten, gaat snel ! Mijn metgezel had in ieder geval plannen om vanuit Nederland (zijn zoon woonde daar blijkbaar) een georganiseerde fietsreis naar Frankrijk te boeken. Blijkbaar is accomodatie en alles dan al voor je geregeld en hoef je alleen maar te fietsen, voor de rest wordt gezorgd. Ik adviseerde hem niet in de Europese winter te gaan, wat hier de zomer is. Werkelijk alles is omgekeerde wereld. Hoe zuiderlijker, hoe kouder, hoe noordelijker, hoe warmer. In ieder geval, het was gezellig met de onbekende fietser en hier bij de Swan river scheidden onze wegen zich weer. Het was overigens een prachtige fietstocht langs de oevers van de brede Swan rivier met de skyline van Perth. Alleen geen ene zwaan gezien natuurlijk. Hier krijg je een idee van mijn uitzicht. Zeer geslaagd uitje in ieder geval.
Nu, het nieuws vanuit Nieuw Zeeland; het is hier nogal regenachtig, net als thuis in Holland zeg maar en morgen heb ik een afspraak voor een baan (eindelijk !), dus massaal duimen a.u.b.
Dat zou een baan zijn als nanny, bij een weduwe met 2 pubermeiden van 12 en 14. Geen idee waar precies, maar ik heb mijn Fran Fine jurkje al uit mijn backpack getrokken. Oh, dat werkt natuurlijk niet bij een vrouw, nou ja, gaat om het idee. Ik oefen nog op de zware nasale stem; het begint te komen. Meer nieuws volgt snel.
De hilarische avonturen van Ingeborg Down Under
