TOCHT DOOR BALI, dag 2, woensdag 10 maart 2004.

Nu heb ik net al een ellenlange blog getypt, maar die verdween. Fijn, een uur typwerk met uitgebreide verhalen. Helaas zullen jullie het nu met de korte versie moeten doen. Het regent buiten, dus vooruit dan maar.

Ik begin bij 9 maart 's avonds. We kwamen aan in Lovina bij een hotel waar we eerst een uur massage kregen. Dit moet je betalen uiteraard, maar het was werkelijk een genot en niet zo duur. Dit kost 5 euro. De Balinese masseuses waren erg blij met de klus, want ze hadden de hele dag nog geen klanten gehad.

Het hotel was mooi, ik had de kamer van Carl gekregen, met uitzicht op de zee.
Echt spectaculair, alleen kon je het strand zelf niet op, want dan werd je bestookt door wanhopige verkoopstertjes. Dat ondervond ik tenminste en was snel weer weg.

Hierna ben ik lekker gaan douchen en zijn we met zijn allen een restuarant gaan zoeken. Carl zou eerst niet mee eten, maar onderweg kwamen we hem tegen en nodigden hem nogmaals uit en hij besloot toch mee te gaan.
Het eten was weer heerlijk en ik heb Balinese rijstwijn geprobeerd, dat zit qua smaak tussen Campari en Martini in, donkerrood van kleur. Best lekker en vrij apart. Vanwege de jetlag hield ik het maar rustig met de alcohol, want ik was al erg moe op dat punt.

Na het eten gingen we nog naar een klein cafeetje, waar een jonge Balinees op een klein podium liedjes op bestelling zong. Er lagen geplastificeerde kaarten op het barretje met circa 50 nummers en daar kon je uit kiezen. Als hij geen verzoekjes kreeg, koos hij zelf. Om hem uit te testen vroeg ik hem "Come as you are" van Nirvana te spelen, die ook op het lijstje stond. Hij was echt goed, hij deed het feilloos na, zonder een noot vals te zingen.

Omdat ik erg moe was besloot ik met Carl mee terug te gaan naar het hotel. HIj wilde op tijd gaan slapen omdat hij de volgende dag natuurlijk weer een behoorlijk eind moest rijden.
HIj wilde echter eerst nog op twee liedjes dansen in een grote lege discotheek en ik ging met hem mee. Het ging hem natuurlijk om zijn lievelingsliedje: "Sometimes when we touch" , waar ze ook een snelle disco-variant van hebben uitgebracht. Ik kende dat nog niet, maar het swingde wel en uiteraard heb ik lekker mee staan dansen. Carl stond zichtbaar te genieten. Te gek was dat, pure lol.

Daarna moest ik me nog ontworstelen van de charmes van de manager, een donkere Balinees met rasta-haar, die niet wilde dat ik weg ging. Zijn bijna enige klant, wat wil je. Hij zat ook wel een beetje te flirten, maar dat was wel lollig. Ik ging met Carl mee terug naar het hotel om lekker te slapen.

De volgende dag gingen we eerst naar de zwavelbaden in Banjar. Dit water komt uit een vulkaan en wordt in prachtig aangelegde stenen baden opgevangen, zodat wij daar als mensen ook van kunnen genieten. We hebben lekker gebaad tussen de palmbomen. Prachtige omgeving, heerlijk rustgevend.
Zwavel is erg goed voor de huid en daarbij lust geen mug je meer na zo'n bad.
De toiletten daar waren overigens de smerigste die ik in mijn leven tot nu toe heb gezien; ik hield het nog wel even op. De rest was fantastisch.

We reden verder naar een schitterende oude tempel, waarvan ik de naam niet meer weet, maar dat vraag ik nog na en vermeld het bij de foto's die nog komen. We besloten de tempel in te gaan en ik had de dag ervoor bij de watervallen een hele mooie sarong gekocht, dus die deed ik nu om. Een sarong is gewoon een lap, die je als een wikkelrok omdoet.
Die tempel was echt oud en echt indrukwekkend. De moeite waard om binnen te gaan.

Daarna reden we door voor ons klapstuk van die dag; de vulkaan bij Kintamani. Dit bestaat uit een hele grote krater, van 20 of 30 kilometer doorsnee. In die krater is weer een vulkaan ontstaan en een vulkaanmeer.
Onderweg erheen vergaapten we ons al aan het uitzicht. We hadden geluk dat het niet al te bewolkt was, maar met helder weer zou het nog mooier zijn geweest. Ik klaag niet, dit is de eerste vulkaan die ik in het echt heb gezien !
Echt prachtig. We lunchten uitgebreid in een restaurant op de richel van de grote krater met direct uitzicht op de vulkaan en het meer. Echt spectaculair, zo mooi. Nog even geduld voor de foto's !!!
Een klapstuk was het, echt geweldig om te zien. Het eten was overigens ook erg lekker; weer een buffet met allerlei gerechten, vergelijkbaar, maar net iets lekkerder en uitgebreider dan wat ik over Pacung omschreef.

Hierna hebben we nog een tempel bij Bangli bezocht. Dit was van origine een Boeddhistische tempel, maar wordt nu als Hindoe tempel gebruikt. Erg mooi.
Toen we verder reden kwamen we weer langs een tempel waar we stopten, want daar zou een ceremonie gehouden worden. Alles was versierd met parapluutjes, offertjes en de mannen en vrouwen waren gekleed in mooie glanzende sarongs. De vrouwen droegen manden met fruit, mooi gerangschikt om de tempel binnen te gaan. De beelden droegen ook zwart-wit geblokte sarongs; dit staat symbool voor het evenwicht tussen goed en kwaad. Wit is goed, en kwaad is zwart. Volgens hun geloof kun je niet weten wat goed is als je geen kwaad kent en vice versa.

Ik vond dat indrukwekkend, hoewel Carl eigenlijk alleen gestopt was om ons de mooie reliëfs op de tempelmuur te laten zien. Die waren inderdaad ook mooi. Maar zo'n tempel krijgt echt leven bij zo'n ceremonie. Ze geloven dat de goden de tempel als huis op aarde gebruiken en offeren het eten voor als de goden neerdalen op aarde op speciale dagen. Het is geen verspilling, want het blijft een nacht in de tempel en daarna wordt het opgegeten door de mensen.
Of dat gezond is met die hitte is een tweede, maar de geur is voor de goden, het eten voor de mensen.
Allemaal van Carl geleerd, dus niet denken dat ik zelf zo slim ben.

Hierna gingen we terug. Vlak voordat we de Maastrichtenaren terug brachten naar de villa reden we langs een hanengevecht wat nog in volle gang was. De mannen wilden het zien, dus ik had weinig keus. Met de betekenis erbij is mijn gevoel van walging wel wat afgezwakt, maar ik blijf het toch zien als dierenleed.
De geur van dood en bloed steeg omhoog van de droge warme grond.
De mesjes werden aan de poten van de hanen gebonden en de Balinese mannen (dit is echt een mannenwereld) zetten in op welke haan ze wilden gokken, alles door elkaar, een kakafonie van schreeuwende en joelende mannen. Ik bleef op veilige afstand. Het gevecht duurde maar 1 minuut en de haan die had verloren ging als een Jamas (onze poes) op de grond liggen met een flinke wond in zijn rug en een blik van:" Ik geef het op, help mij, ik ben gewond." Dat vond ik wel zielig, maar het was toch minder gruwelijk dan ik me had voorgesteld. En het hoort bij Bali, dus ik heb ook dat stuk gezien.
De dode hanen worden overigens verdeeld onder de winnaars en de messenslijper en opgegeten.

Hierna zetten we de Maastrichtenaren af en dronken daar nog gezellig wat. Ik heb weinig over ze verteld, maar ze waren echt heel gezellig. We hebben een hoop lol gehad en ze hadden daarnaast ook nog wat te melden. Vooral Rudy vroeg Carl de oren van het hoofd. Ze waren allemaal erg geïnteresseerd in de achtergronden en Balinese gebruiken. Ik ook, dus dat kwam erg goed uit, dat we gedeelde interesses hadden. Carl vertelde ook heel veel en heel boeiend.
Echt een fantastische trip was het.

Carl bracht mij terug naar Diwangkara waar ik ging verhuizen naar Jambu Inn, 10 meter bij Diwangkara vandaan. Geen hotel aan zee, maar nog steeds heel dichtbij. Dean en Ida zijn de eigenaren en hele lieve mensen. Ik slaap nu in een Bamboe bed en mijn kamer is wat kleiner en ik heb geen bad meer, maar wel douche, toilet, wastafel, Airco en een koelkast. Luxe genoeg en bovendien is het schoon.

' sAvonds wilde ik nog over het strand wandelen, maar ik kwam niet verder dan Diwangkara (de kortste weg naar het strand) want daar zaten de Hongaar met zijn Nederlandse vrouw en Floor op hun terrasje te kletsen. Ik moest Arak proberen (Rijstjenever), poeh, wat een sterk spul, maar het went en we hebben uren zitten kletsen met zijn vieren. Heel gezellig.

Later meer nieuws, ik ga nu stoppen en leuke dingen doen. Yasmin is vast blij (vriendin van Ketut), want doordat ik mijn vorige verhaal kwijt raakte verdiend ze wat meer en ik ben weer hun enige klant.
Kort samengevat: Bali is schitterend ! Ik kan het iedereen aanbevelen.
Ik ben helemaal verliefd op dit eiland, wat ik tot nu toe heb gezien. Ik ga uiteraard nog meer uitstapjes maken, maar heb de afgelopen dagen gebruikt om een beetje tot rust te komen en hier de omgeving wat te verkennen.

Tot later ! (Ik hoorde dat het sneeuwde bij jullie, het is hier 32 graden; na na na naaaa na !)