Tiki en ik in Aotearoa

Het is alweer even geleden dat ik heb geschreven, dus het is weer hoog tijd. Aangezien ik erg achter loop met mijn verhalen, ga ik maar verder in het hier en nu. Wie weet vind ik nog de tijd om wat anekdotes te vertellen van eerdere avonturen, maar zo niet, dan ben ik in ieder geval met dit deel van mijn reis up to date.

Dus voor de lezers die nog niet op de hoogte waren; hier dan het grote nieuws: ik ben zwanger. Op dit moment al vijf en een halve maand.
Hoe is dat nou zo gekomen ? Nou, niet via de boerenkool.
Hebben ze me toch verkeerd voorgelicht. Ook al niet via de bloemetjes en de bijtjes of de ooievaar, maar gewoon, je raad het nooit; via seks ! Ja, ik was zelf al even verbaasd over deze ontdekking. Ik hoor altijd alleen maar dat je daar enge ziektes van kunt krijgen, maar dat er ook kinderen van kwamen ? Wel nu, geachte lezers; wees gewaarschuwd, gebruik een condoom !
Ik ben er wel heel erg blij mee hoor, dus begrijp me niet verkeerd, het was alleen niet exact helemaal geplend zeg maar.

Enfin, kort hoe het nou zo gekomen is: Nadat ik Perth verlaten had in Australie kwam ik in Port Hedland terecht, tevens aan de Westkust wat meer naar het noorden (weer aan jullie kant van de evenaar) waar ik twee maanden gewerkt heb als serveerster in een Mercure Inn hotel. Daar kreeg ik een kortstondige relatie met de chefkok. Die meneer heeft mij dus zwanger gemaakt en dat ontdekte ik vlak voordat ik bij de Mercure Inn zou vertrekken. Aangezien ik altijd al kinderen wilde, besloot ik meteen om het kindje te houden, geen twijfel over mogelijk.
Ja, lastige timing, maar als de omstandigheden niet bij de situatie passen, dan moet de situatie maar veranderen. Ik was wel even erg geschokt, maar tevens trots en blij. Het lullige is dat je zo'n overweldigende ontdekking doet op de wc, van alle mogelijke plaatsen !
De vader was iets minder blij en iets meer geschokt, maar hij had wel de mooiste beloftes; hij zou me wel volgen naar Nieuw Zeeland en dan zouden we samen ons kind groot brengen. Ja ja... Bla bla bla bla blaaaaah.
Je voelt hem al: sinds ik Port Hedland heb verlaten eind september vorig jaar, heb ik hem maar een paar keer gesproken en steeds omdat ik een hoop moeite heb gedaan om hem aan de lijn te krijgen. Hij doet echt zijn uiterste best mij niet te spreken en dat is hem al twee maanden gelukt. Kortom: dat wordt dus niks helaas, wat de situatie niet makkelijker maakt, maar ik vind wel een manier. Ik heb nog drie en halve maand ! Weinig, maar toch.

Dus, zwanger en aan het reizen, nog niet gesettled, is allemaal best verwarrend en angstaanjagend, maar ik kom er wel. Het liefste blijf ik hier in Nieuw Zeeland, tweede keus is Australie, maar zoals het er op dit moment naar uit ziet, zal ik toch terug moeten naar Nederland. Hier zal ik alles zelf moeten betalen namelijk van geld wat ik niet heb. Het is erg moeilijk om te werken als je hoogzwanger bent, laat staan als de baby net geboren is en ik borstvoeding geef. Kortom, een heleboel dilemma's, maar ik zal jullie de details nu besparen.
De reden dat ik het liefste hier zou blijven is omdat het land zo verschrikkelijk mooi is en de mensen zo vriendelijk. Je hebt hier geen dodenlijsten, want er is genoeg ruimte, dus mensen hoeven elkaar de hersens niet in te slaan of van hun fietsjes af te schieten. Een wat aardiger omgeving dus om mijn kind in op te voeden. Aan de andere kant is het natuurlijk wel weer heel fijn om dicht bij mijn ouders, broer, vrienden en andere naaste familie te zijn en hun mis ik ook heel erg, maar Nederland zelf vind ik niet zo heel tof. Maar ja, binnenkort weet ik meer.

In het begin, toen ik net wist dat ik zwanger was, noemde ik mijn nageslacht "Nemo", omdat het op dat moment niet meer was dan een "visje" wat in mijn buik zwom en ik helemaal gek ben op de tekenfilm "Finding Nemo", die ik in Port Hedland voor het eerst gezien had. Ik vind Nemo zo'n dapper ventje in die film en de overeenkomst was dat ik dit kindje erg dapper vond om mij als moeder uit te kiezen, ongeacht of het een meisje of jongen zou worden.

Ik had nog een paar bijnamen, zoals "Verrassings-ei" en "Mini-Me". Toen ging ik dus naar Nieuw Zeeland, erg emotioneel, want ik leefde nog in de schrille hoop dat de papa al zijn beloftes meende en ooit nog na zou komen; toch wel verdrietig om te ontdekken dat het niet zo is. Niet zo zeer voor mezelf, maar des te meer voor "Nemo".

Nieuw Zeeland, wat als Moari naam "Aotearoa" [Aa-oo-tee-aa-roo-aa] heeft, hetgeen "lange witte wolk" betekent, is een schitterend heuvelachtig groen land, met veel diversiteit in natuur en ook vulkanische activiteit. Lange witte wolken zie je hier inderdaad vaak, scherp afgetekend tegen de strakblauwe lucht.
Kleine aardbevingen zijn hier ook heel normaal en niets om je zorgen over te maken. De Maori's hebben vele symbolen en schitterende kunst, waarover later meer. Eén van hun symbolen is de Tiki, zie de afbeelding hieronder:



De Tiki staat voor de ongeboren vrucht en brengt geluk. Vaak wordt deze van Jade gemaakt en aan een leren koord om de hals gedragen. De symboliek sprak me erg aan en vandaar dat mijn kindje nu Tiki heet, tot de geboorte. (Ben nog op zoek naar een echte naam, tips zijn welkom).
Ik zoek uiteraard nog een handgemaakte Tiki om later aan mijn kind te geven, maar ze zijn erg duur en vaak erg commercieel vervaardigd. De kracht van de Tiki is juist de toegevoegde waarde door degene die het maakt; een Moari die bekend is met de mythologie van zijn of haar voorouders en die daarin geloofd en naar handelt. Dus ik hoop nog tegen de juiste Tiki aan te lopen of de juiste persoon die deze wil maken en als dat niet lukt dan ga ik er zelf een maken met mijn eigen symboliek.

Ik heb inmiddels ook al twee echo's gehad, wat erg bijzonder was, vooral de eerste keer, toen ik mijn kindje een duim in de mond zag steken. Ook is het erg bijzonder dat ik mijn kindje in mijn buik kan voelen bewegen. De afgelopen dagen zie ik zelfs mijn buik aan de buitenkant bewegen als Tiki een drukke bui heeft ! Verder weet ik ook al wat het gaat worden, maar zeg lekker toch niks. Uiteraard zijn jullie welkom om weddenschapjes te sluiten ! Er zijn maar twee smaken: een jongen of een meisje, meer keuzes doe ik niet aan. Weddenschapjes kun je posten bij "commentaar" of mailen natuurlijk.

Binnenkort meer verhalen, want ik heb natuurlijk wel meer gedaan dan alleen werken, eten en slapen. Dit weekend ga ik voor de tweede keer naar Rotorua (natuurlijke geisers, kokende modderpoelen, kokende meren, etcetera) en zal daarna verslag uitbrengen !

Veel liefs,
Boriginal en Tiki