WERKEN IN HET MAGAZIJN


Maandag 5 april was het dan zover; mijn eerste werkdag bij Schenker. Ik reed met Saskia mee en meldde me bij Dick, diegene die de magazijnen van Schenker Adelaide runt. Er zijn twee magazijnen; eentje direct verbonden aan het kantoorgedeelte, waar ook Saskia haar kantoor heeft, en eentje op een andere locatie een paar straten verderop. Daar moest ik dus naar toe. Saskia en ik hadden de fiets achterin gegooid, dus ik kon met de fiets naar het andere magazijn. Dick had via de telefoon aangegeven dat ik zou komen en na 5 minuten fietsen kwam ik op de plaats van bestemming en maakte ik kennis met Matt en Tracey.
Matt, 28 jaar, runt dit tweede magazijn en Tracey werkt er nog niet zo lang en leert het vak. Mijn eerste indruk van hen beiden was gelijk goed; leuke mensen en dit bleek ook te kloppen.
Op mijn eerste dag begon ik met Tracey samen de voorraad wijn te tellen. De meest vreemde namen doken op, maar ik herkende wel de druivensoorten, zoals ik al eerder vertelde. Op zich is het niet moeilijk om wijn te tellen natuurlijk, maar ik moest wel even leren om rekening te houden met het jaar en meer van dat soort details. Sommige dozen wijn zien er exact hetzelfde uit, maar dan blijkt het wijnjaar net effe anders te zijn, of het is een speciale uitgave, etcetera en uiteindelijk is het natuurlijk belangrijk dat de voorraad klopt. Tijdens het tellen ontdekte ik al snel dat Tracey een goed gevoel voor humor heeft. Tracey is 34 en gaat in september trouwen met Dave; een gebeurtenis waar ze helemaal vol van is. Ze is een stoere vrouw, ziet er goed uit en scheurt lekker rond op de vorkheftruck. Dus het contrast is verwonderend, wanneer ze begint over roze jurken voor de bruidsmeisjes en dat ze de bloemen nog niet eens heeft uitgezocht. Wel heel leuk om iemand zo verliefd te zien en bezig met de voorbereidingen voor het huwelijk.
Matt is een hele rustige en vriendelijke jongen. Toch bleek hij een baldadig gevoel voor humor te hebben, maar ik moest hem daarvoor eerst wat beter leren kennen.

Een speciaal rijbewijs is verplicht om op de vorkheftruck te mogen rijden, dus helaas niet voor mij weggelegd. Leek mij ook wel stoer om op zo’n ding rond te rijden, maar goed, je kunt niet alles hebben.l


Naast het tellen van de voorraad heb ik ook stickers geplakt op dozen bier. In dit geval zou dit bier naar Canada worden verscheept en Canada heeft als wetgeving dat er stickers op de verpakking dienen te zitten, die informatie over het produkt bevatten en codes voor het importeren. Dit in het kort de uitleg over hoe het werkt. Niet dat je dat hoeft te weten als je alleen de stickers er op plakt, maar het gaat om het idee en uiteraard ben ik nieuwsgierig genoeg om het waarom te willen achterhalen.

In het magazijn was een klein kantoortje waarvan ik de muren niet aan mocht raken vanwege een termietenplaag waar ze mee kampten. Er zat dan ook een gat in de vloer, maar het tapijt hield het zooitje bij elkaar en Matt en Tracey waren er lacherig en laconiek over, terwijl ik direct vond dat dat echt niet kon, maar besloot nog maar niet meteen al te brutaal te zijn.
Ik heb overigens geen enkele termiet gezien, maar wel de schade die ze kunnen aan richten, hetgeen erg indrukwekkend was. Nee, je wilt geen termieten als huisdiertjes, zeker niet als je huis van hout is !

Dan waren er de toiletten die zich in een leegstaand kantoorpand achter het magazijn bevonden. Dit magazijn was nog niet zo lang in het bezit van Schenker, dus vandaar dat de faciliteiten nog niet helemaal op rolletjes liepen....understatement ! De toiletten waren echt goor; bruin van het stof. Echt volledig onacceptabel. Dit heb ik rond lunchtijd tegen Dick verteld en meteen het voorstel gedaan dat ik schoonmaakspullen op kosten van Schenker zou kopen, de toiletten schoon zou maken en bij zou houden, gedurende de periode dat ik voor Schenker zou werken. Schijnbaar had het schoonmaakbedrijf er weinig heil in gezien...Tja, begrijpelijk, maar ik heb wel voor hetere vuren gestaan. Dick vond het prima en dus haalde ik in de pauze samen met Saskia schoonmaakspullen om de toiletten aan een metamorfose bloot te stellen. Het vuil was gelukkig voornamelijk erg veel stof, maar twee toiletjes kostten me anderhalf uur om schoon te krijgen, waarbij ik ook ontdekte dat het damestoilet hevig lekte. Aangezien we toch maar met zijn drieën waren, hebben van het herentoilet een unisex toilet gemaakt. Ik had er zelfs speciaal een bordje voor getekend, gewoon voor de lol.
Tracey was er erg blij mee en Matt deed alsof het hem weinig interesseerde, maar geloof dat ook hij het wel prettig vond. Belangrijker nog is dat ik het zelf de moeite waard vond.

De werkzaamheden in het magazijn kan ik wel in een verhaal voor jullie samen vatten, wat me een hoop tijd scheelt. Ik heb al die tijd voornamelijk dozen gesjouwd, tussen de 6 en 17 kilo per doos, iedere dag, 8 uur lang, zo nu en dan afgewisseld met stickers plakken, de vloer aanvegen en zoals afgesproken het toilet schoonmaken.
Dagelijks dienden er orders gepikt te worden voor Electrolux, een bedrijf wat ovens, fornuizen en andere elektronische apparatuur maakt en een van de voornaamste klanten is van Schenker. Daarnaast waren er bestellingen voor wijn, die soms met een vliegtuig mee moesten, per pallet of per zee-container. Soms was het vereist om alle dozen te stickeren en soms moesten de dozen op speciale exportpallets overgepakt worden of van de pallets af en handmatig in een container gestapeld worden. Zo’n container vullen is pittig werk; er passen circa 1200 dozen in, afhankelijk van of het om sixpacks gaat of dozen met twaalf flessen er in. Veel sjouwen en goed tellen dus. Ik heb serieuze spierballen gekregen ! Gelukkig doe je dat niet alleen, maar met zijn drieën is het nog pittig genoeg. Aan het einde van iedere dag zag ik letterlijk zwart van het stof en ik moest echt drie keer mijn handen wassen voor het zwarte magazijnstof uit mijn poriën geweekt was. Maar het leuke aan het werk vond ik dat de dagen ontzettend snel om vlogen omdat je constant bezig was. Ik werd wel fysiek moe, maar bleef geestelijk fris en fruitig. Niet dat je niet hoeft na te denken, maar veel minder dan met kantoorwerk. Heel anders in ieder geval.
Daarnaast het gezelschap; ik heb erg veel lol gehad met Matt en Tracey en tussen de middag nam ik een heel uur vrij om gezellig met Saskia te lunchen. Ik moet zeggen dat ik dat hele uur wel als een luxe beschouwd heb, dan heb je pas een gevoel van pauze !
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik er zes weken met plezier heb gewerkt.

Daarbij had ik dergelijk werk nog nooit gedaan en voelde me wel thuis in de mannenwereld, die het eigenlijk wel is. De leveranciers, waar je uiteraard ook mee te maken hebt, maakten vaak een praatje met je en het ophalen en brengen van een container vond ik erg indrukwekkend. Er zit een hele mechanische installatie op zo'n truck om die container op te tillen en op zijn plaats te zetten en vice versa.
Ik heb uiteraard foto's gemaakt van mijn carriere in het magazijn ! Dus die volgen zo snel mogelijk.