FOOTBALL, BIER EN EEN NEDERLANDSE PORTIER



Ben ik weer; jullie hebben even moeten wachten op het vervolg, maar zet koffie, ga er voor zitten, vergeet de EK en reis met me mee. Ik heb ook begrepen dat Nederland verloren heeft, dus ik mis weer helemaal niets. De leeuw staat in zijn hempie ! Flop Holland Flop ! Ha ha, effe de liefhebbers pesten. Ik durf wel vanaf de andere kant van de aardbol.

Er staan inmiddels ook nieuwe foto’s in het online foto album, van het klimavontuur in Flinders Ranges, dus straks ook even daar loeren wanneer je je door onderstaand relaas hebt heen geworsteld.

Gelukkig was het maar een korte werkweek, slechts vier daagjes dozen sjouwen met Matt en Tracey en toen was het al weer weekend. Ik ben al bij het weekend van 17 en 18 april. Het schiet al op ! Ik loop een beetje achter vrees ik, maar we komen er wel. Ik wil jullie mijn avonturen toch neit onthouden.
Saskia moest dat weekend vanwege een cursus voor haar werk naar Sydney. Ik vond het een beetje duur om ook een ticket te kopen, dus ik moest mezelf een paar dagen zonder Saskia vermaken. Oké, samen is gezelliger, maar vermaakt heb ik me zeker !
Op vrijdagavond 16 april heb ik een lang gesprek gehad met Tiffany en Sunny. Nu Saskia er niet was konden we tenminste lekker over haar roddelen, ha ha ! Tiffany en Sunny maakten vooral veel spingeluiden en de rest van de conversatie kan ik eerlijk gezegd niet publiceren, want ik wordt dik betaald om mijn mond te houden. (gurrapjuh !)
Nee, ik was moe en hield het vroeg voor gezien, heb de poezen geaaid en daarna lekker in bed gedoken om bij te komen van het weekend ervoor en de dozen sjouwen. We hadden een containertje gevuld in die week; ik was echt kapot.

De volgende dag, zaterdag 17 april, niet veel uitgespookt en lekker geluierd en gelezen. ‘s Middags ben ik even naar het West Lakes Shopping Center gegaan en het koste me enorm veel moeite om een pakeerplaatsje te vinden. Hardop zat ik te mopperen in de auto. Laten we het er netjes op houden dat ik niet erg aardig was en weinig geduld had. Ik vroeg me dan ook hardop af waarom mensen gingen barbecueën aan de rand van een parkeerplaats bij een winkelcentrum ? Want dat deden ze; overal parasollen, tenten, etcetera.
Toen ik terug kwam van mijn gewinkel viel het kwartje pas. Naast het winkelcentrum is een groot football stadion. Ik besloot te vragen wat er aan de hand was. Ik vroeg het aan een man die met zijn zoon een football aan het overgooien was, midden op de parkeerplaats uiteraard.
Er zou die avond een belangrijke wedstrijd zijn en daarom waren al die mensen hier aan het barbecueën. Aha ! Ik besloot eens te gaan kijken of ik nog aan een kaartje kon komen. Ik geef helemaal niets om sport kijken en heb vrijwel een hekel aan voetbal (voornamelijk de toestanden er om heen), dus op zich een unieke ingeving voor mij. De enige reden voor mij om naar een stadion te gaan is normaal gesproken vanwege een popconcert. Uiteraard was de footballmatch uitverkocht. Dus moest en zou ik naar binnen.
Door steeds aan mensen te vragen wat mijn mogelijkheden waren, ontdekte ik dat als ik iemand kon vinden met een lidmaatschap, die nog geen gastenpas had gekocht, dat ik via die persoon aan een gastenpas kon komen, want die waren nog niet uitverkocht.
Zodoende ging ik bij de leden ingang mensen aanspreken. Uiteraard moest ik nog een kwartier mijn best doen om te krijgen wat ik wou. Er liepen twee knappe jonge mannen mijn kant uit en uiteraard sprak ik hen ook aan. Een van hen zei:”No problem” (geen probleem) en liep netjes met me mee naar de kassa, zodat ik een kaartje kon kopen.
De leden en hun gasten hebben de beste plekken trouwens, dus ik had echt heel veel mazzel. Het kaartje was zelfs een paar dollar goedkoper. Ik had nog een anderhalf uur de tijd voordat de wedstrijd echt zou beginnen, dus besloot ik eerst naar Saskia’s huis te gaan, me om te kleden en later te voet naar het stadion te gaan, zodat ik ook een biertje kon drinken als ik wou. Saskia woont om de hoek van het stadion zeg maar. Te voet ongeveer 20 minuten, maar met de auto 5 minuten. Ik had ook mensen zien lopen met dekentjes, dus ik had het vermoeden dat het koud zou worden. Gelukkig had ik thermo-ondergoed en dat heb ik dus ook maar aangetrokken voor alle zekerheid.
Toen ik me bij Saskia aan het omkleden was, belde zij me op vanuit Sidney. Ze had zojuist haar vlucht gemist en kon die avond niet meer terug komen naar Adelaide; ze zou de volgende ochtend terug komen.
Sas had haar horloge nog op Adelaide tijd staan, vandaar. Zou ook iets voor mij zijn, zo’n stunt. Het blijft in ieder geval in de familie.

Nu verwachtte ik dat football zoiets was als American Football, met die grote schoudervulligen en helmen enzo, maar dat was dus niet zo. Je kon gewoon de man nog herkennen in de sport outfit: korte broekjes en mouwloze shirtjes. Zag er niet slecht uit. Ook de spelregels bleken niet zo moeilijk. Als de “bal” tussen de palen door gegooid werd, was er gescoord. Net voetbal, maar dan anders.
Deze avond speelden de Crows uit Adelaide tegen de Saints uit St. Kilda. Het mocht duidelijk zijn dat er meer Crows fans aanwezig waren dan Saints fans. Achter mij zat een man constant te schreeuwen: “Wat is er met jullie, jullie lijken wel meisjes ! Pak die bal !” En meer van dat soort dingen, echter wel wat grover. Toen ik achterom keek, kreeg ik een grote glimlach van hem; het is dus maar gekheid. Tja. Andere humor dan in Holland zullen we maar zeggen.
Naast mij zat een Japanner met zijn kleinzoon en zij waren ook nog nooit naar een Footballmatch geweest. Ik keek mijn ogen uit; maar vooral het hele schouwspel met publiek en vlaggen en uiteraard ook de blote mannenbenen die over het veld renden. Het AAMI Stadium waar ik was, was een ovaal stadion; in de vorm van een football dus. Het hele spel gaat natuurlijk nergens over: Een veld vol mannetjes rennen achter een bal aan, wat duidelijk geen bal is: een soort ge-evolueerde papaya ofzo, maar nu van rubber, made in China. Dan hebben ze de nep-papaya eindelijk te pakken, gooien ze of schoppen ze hem weer weg. Dan vliegt die nep-papaya ineens tussen vier witte palen voor (wellicht ge-evolueerde palmbomen ofzo) en dan wordt het publiek volledig hysterisch van uitzinnige blijdschap. Het zal aan mij liggen, maar kan iemand mij uitleggen wat hier zo leuk aan is, dat hele volkstammen er zo fanatiek enthousiast over zijn ?

Hoe dan ook; ik probeerde die vraag beantwoord te krijgen en liet me door nieuwsgierigheid leiden.
In de pauze kwam ik de man weer tegen, die met zijn zoon een football stond over te gooien op het parkeerterrein. Hij bood me een biertje aan, maar ik kon zien dat dit biertje voor iemand anders bedoeld was en de rijen waren gigantisch; dus ik bedankte vriendelijk en ging in de rij staan voor wat te eten en bedacht me dat het antwoord op mijn grote vraag wellicht bier zou kunnen zijn.
Het eten was het in ieder geval niet: Ik had een hotdog en friet, maar die frietjes waren bleek en slap, nee dank je feestelijk. Hotdog was wel eetbaar trouwens.
De tweede helft dames en heren !
Het schouwspel bleef gelijk en ondanks dat ik geen directe reden had kunnen vinden waarom het leuk was, vond ik het toch leuk, zowaar ! Waarschijnlijk door de hele entourage en de sfeer van al die enthousiaste mensen om me heen. Echter mocht al die positieve energie niet baten; de Crows waren de verliezers die avond. Toch heb ik nog even mee gebruld en gejuicht, gewoon om te voelen hoe dat was. Het is gewoon een verkapte uitlaatklep; wel lollig.
Vechtpartijen bleven echter uit, wat ik als Nederlander verbazingwekkend vond, gewend aan voetbalvandalisme en rellen in de straat (vlakbij het stadion in Den Bosch gewoond). Allemaal heel vredelievend dus.
Ik besloot nog even het café in te duiken wat aan het stadion vast zat. Het enige kledingstuk wat ik bezat met de Crows kleuren (blauw, geel en rood) was een shirtje met het Supermanlogo er op; mij ging het puur om de S van Schot uiteraard. Ik had dit shirtje aangetrokken voor de gelegenheid, dus werd ik uiteraard meteen herkend als Supergirl door een jolige gast aan de bar. Gaaaaaap. Ik zei dat ik een vrije avond had en of hij het alsjeblieft niet tegen iedereen wou zeggen. Dat vonden ze wel grappig geloof ik en meteen werd ik voorgesteld aan de hele vriendenclub. Na wat bier en slap geouwehoer, vroegen ze of ik mee wilde naar de volgende tent. Ik aarzelde. We zouden een taxi delen. Ach ja, waarom ook niet: in het ergste geval moest ik een taxi voor mezelf alleen betalen om terug te komen.
Dus stapte ik met drie jolige Australiers, al lichtelijk beneveld door bier, in een taxi. Geen vreemden, want ze hadden zich allemaal aan me voorgesteld; echter weet ik nog maar een naam zeker: Steve; een kleine ondeugende man met lang haar van Italiaanse afkomst. Niet dat je dat kon horen, maar toch. Dan had je nog een hele lange vent met een grote grijns; Hij heette iets van Gab ofzo, vond het een erg vreemde naam, maar laten we hem inderdaad Gab noemen. Nummer drie; een blonde man, niet moeders mooiste, geen flauw idee meer hoe hij heet; dus voor de verhaallijn noemen ik hem maar Stupid Idiot (stomme idioot), want dat was hij ook. Enfin: Borg op stap met drie mannen.
We kwamen aan bij een hotel en boven in dat gebouw was een dansvloer en een live band, die zowel ACDC als de Blues Brothers speelden. Zegt genoeg lijkt me. Klonk wel gezellig trouwens en ze hadden het erg naar hun zin daar op dat podium. Het viel me op dat veel vrouwen nogal ordinair gekleed waren, om het maar zachtjes uit te drukken. Ik zei tegen Stupid Idiot: ”Ligt het aan mij, of zijn hier een heleboel prostituees?” Stupid Idiot zei dat je gratis met de betreffende dames naar bed kon. Er was een grote dikke aboriginal, die mij wel erg leuk vond; het kostte me moeite om van hem af te komen. Hij wilde heel interessant over komen; lukte niet erg, ik walgde van hem.
Maar Gab en Steve waren erg gezellig; ik heb met Gab gedanst en met Steve een lang gesprek gehad, was erg leuk. We kwamen daar ook de jongere broer van Gab tegen; Marc. Marc was daar met zijn vriendin Grace; een beeldschone Chinese vrouw. Ze was heel hartelijk. ook tegen mij; ik vond haar echt een schatje. Hoe dan ook, onze groep werd dus groter.
Toen ACDC annex The Blues Brothers ermee ophielden was het ook einde van de pret, maar ons groepje besloot in de auto van Grace verder te gaan naar Adelaide. Met zijn zessen in een auto, kun je je voorstellen. Ik zat op de achterbank tussen Gab en Stupid Idiot in en Steve, als de kleinste, lag over ons heen. En ja, er zijn foto’s van, binnenkort online ! . Lekker melig allemaal, ik moest erg lachen. Tenminste, totdat Stupid Idiot aan mijn been begon te friemelen. Ik zei zonder iemand bij naam te noemen of iemand aan te kijken:”Wil je daar alsjeblieft mee ophouden ?” Stupid Idiot bekende schuld door te reageren:”Wat bedoel je ?” Ik zei:”Je weet wel wat ik bedoel, gewoon mee ophouden alsjeblieft.” Stupid Idiot luisterde braaf. Was maar goed ook. De rest van de reis verliep zonder problemen en met een hoop lol eerlijk gezegd.
We arriveerden in Hindley Street en Grace en ik moesten nodig naar de wc, dus samen met Marc en Gab doken we de eerste de beste kroeg in, terwijl Steve en Stupid Idiot naar een andere tent gingen, waar wij later ook naartoe zouden gaan. Dat was verder lopen, dus eerst van de hoge nood af.
Ik had veel lol met Grace, maar ontdekte ook al snel dat ze erg onzeker was. In het barretje waar wij waren liep nogal asociaal volk rond, ik voelde me er niet op mijn gemak. Toen zag ik ineens een massagestoel ! In een café nota bene ! Gab moest lachen om mijn reactie en trakteerde me op een massage in de stoel. Ietwat aarzelene ging ik in de stoel zitten en onstpande me dan toch maar. Het was echt geweldig ! Zouden ze in Nederland in elke kroeg moeten hebben !
Ik wist Grace te overtuigen en zij ging ook in de massagestoel. De mannen hielden het voor gezien en we besloten Steve en Stupid Idiot op te zoeken.
We liepen naar de bar waar zij zaten. Ik wist me te herinneren dat de bar, meer een soort poolcafé, “Pokies” heette. Maar Pokies betekent gok-automaten en dat zie je dus in neonlicht op veel horeca gelegenheden vrolijk knipperen. We gingen naar het Rosemont Hotel, weet ik nu.
Al kletsend wilde ik de deur in lopen toen opeens een stem zei:”Are you old enough to drink ?” (Ben jij wel oud genoeg om alcohol te mogen drinken). Verbaasd keek ik op en staarde in de grote grijns van een lange blonde portier. “Nee, ik ben niet oud genoeg.” reageerde ik lachend en wilde naar binnen lopen, toen de portier me tegen hield en vroeg waar ik vandaan kwam. Uit Nederland natuurlijk. Helemaal enthousiast reageerde hij dat hij ook Nederlander was en hij zei met een zwaar Engels accent:”Goedenavond. Hoe gaat het met jou.” Ik raakte even aan de praat met hem; bleek dat zijn ouders Nederlanders waren. Hij was geboren in Heerlen en was in Australie opgegroeid. Hij bleek Laurie te heten, wat niet erg Nederlands klinkt, maar goed. Bleek dan weer van een Franse naam af te komen. Hij was erg adrem, wat ik erg leuk vond aan hem. Ik besloot toch maar naar binnen te gaan, na tien minuten ouwehoeren met de semi-Hollandse portier en ik was melig en vertelde over het gesprek aan de anderen. Ik vond het een erg frappante en leuke ontmoeting.

Ik heb geen idee meer hoe we er op kwamen maar ik daagde Steve uit om armpje te drukken met mij. En al die dozen sjouwen is niet voor niets; want ik won nog ook. Ha ha ! Me Power Woman ! Wat wil je ook met een Supergirl shirt aan ! Oh ja, zo was het begonnen; dat moest ik bewijzen. Nog gelukt ook. Steve nam zijn verlies op als een heuse man en deed er niet kinderachtig over. Ik vond Stupid Idiot maar stilletjes, die voorheen steeds het hoogste woord had, dus ik vroeg hem waarom hij zo stil was. Nu komt het ! Hij was over de zeik omdat ik dacht dat hij wat probeerde bij mij achterin de auto, terwijl hij mij nog wel gewaarschuwd had dat ik uit moest kijken (had hij inderdaad, maar ik loop niet in 7 sloten tegelijk) en bla bla bla, heel veel smoesjes in ieder geval. Ik friemelde net zoals hij gedaan had, ter illustratie, aan de onderkant van zijn arm en vroeg hem hoe ik dat als per ongeluk had moeten op vatten. Hij werd nog kwader. Ik had geen zin in ruzie of toestanden, ik had het veel te gezellig gehad tot dan toe, dus besloot mijn excuses aan te bieden dat ik het verkeerd op had gevat, en dat het blijkbaar per ongeluk was (ahum). Hij accepteerde mijn excuses niet en toen zei ik:”Bekijk het dan maar, ga ik in mijn eentje elders plezier maken.” Ik was echt boos op die arrogante Stupid Idiot, dus besloot eerst even af te koelen op de WC en daarna mijn eigen gang te gaan. Toen ik uit de wc kwam stonden Steve en Gab mij op te wachten om te praten.
Ze vonden het gedrag van Stupid Idiot vooral stupid en ook zeker idiot en kozen mijn kant in plaats van die van hun vriend, wat mij verbaasde eerlijk gezegd, maar het gaf ook wel weer voldoening. Ze waren van mening dat hij zich gedroeg als een afgewezen klein jongetje. Nee joh ! Hoe kom je daar nou bij ! Terwijl ik met die twee stond te praten stond Stupid Idiot op en liep de deur uit en bleef braaf weg. Ik heb hem nooit meer gezien in ieder geval. Dus bleven Marc, Grace, Gab, Steve en ik over. Nu ontstond er een ruzie tussen de broers Gab en Marc. Gab vond dat Marc Grace onbeschoft behandelde, die erg boos was geworden op haar omdat ze één drankje had genomen, terwijl ze moest rijden. Eén drankje is ook hier in Australie toegestaan.
Dus daar stond ik; erg vermoeiend allemaal. En het was eerst zo’n leuke avond. Ik besloot met Gab en Steve te gaan kletsen en Grace klampte zich aan me vast en Marc zei dat hij alleen naar huis ging, stond op en liep weg. Grace barstte in tranen uit, dus Steve, Gab en ik probeerde haar te troosten. Schijnbaar is Marc niet erg leuk met de meisjes, zeker niet met een slok op. Alcohol maakt meer kapot dan je lief is....nog steeds zo ontzettend waar !
Nu bleek Grace ontroostbaar, ook al vermoeiend. Ze bleef maar huilen, uren aan een stuk. Ik vroeg me hardop af of dat het ergste was wat haar ooit was overkomen. Blijkbaar wel. Ik wist niet wat ik hoorde: in welke wereld leeft zij ?
Maar we wilden niet dat ze overstuur ging rijden, dus tot half zeven in de ochtend zaten we haar peptalks te geven met zijn drieën. Ik moet wel zeggen dat ik Steve en Gab erg waardeerde; echt goeie gozers, kan niets anders zeggen. We brachten Grace, die inmiddels eindelijk wat gekalmeerd was en de goeie kanten des levens weer kon zien, naar haar auto en deelden een taxi met zijn drieën.
Saskia had me gewaarschuwd voor de Australische taxi-chauffeurs; schijnen nogal asociaal te rijden, maar dit was een Egyptenaar. Gab waarschuwde de taxi chauffeur voor mij, omdat ik gewonnen had van Steve met armpje drukken. Hij moest goed naar mij luisteren. Ik zei dat als ik de weg wist en niet zo dronken was geweest (oh ja, heeeeel dronken) dan had ik zelf gereden, had hij pauze kunnen nemen. Hij wilde al meteen stoppen en mij achter het stuur zetten. Die chauffeur was echt melig en ondeugend ! We hebben ontzettend met hem gelachen. Ik werd netjes bij Saskia voor de deur afgezet en kreeg het onleesbare telefoonnummer van Gab mee, om nog eens wat af te spreken. Helaas is het er nooit meer van gekomen, maar het was een onvergetelijke chaotische avond. Mijn vuurdoop in het bizarre nachtleven van Adelaide. Echt heel anders dan in Nederland, maar ook met zijn charme. Rond half acht ’s morgens lag ik pas in bed, denkend; ik ben geen twintig meer, kerm, kerm.

Later de rest van dit weekend, wat we zijn er nog niet. Nog veel meer leuks !

<