BORIGINAL DOWN UNDER

De hilarische avonturen van Ingeborg Down Under

tiki comes into the world
Lilypie Baby Ticker

vrijdag, februari 27, 2004

DE WERELD LONKT...

Op 6 maart vertrekt het vliegtuig wat mij naar warme en vreemde oorden gaat brengen. Mijn eerste wereldreis; eerst naar anderhalve week Bali, dan 6 maanden naar Australië, 4 maanden Nieuw Zeeland en voor ik na een jaar terugkeer naar de Hollandse molentjes nog een bezoekje aan Thailand.
Ik heb nog een week om veel te veel te doen en veel te veel mensen nog even gauw te zien. Het ontbreekt me werkelijk aan tijdsbesef, want het voelt alsof ik nog zeeën van tijd heb voor mijn vertrek, terwijl ook de afgelopen maanden voorbij gevlogen zijn.
Sterker nog: ik geloof er niks van. Ik heb een ticket (zeg maar rustig: een pak vol met tickets), maar het voelt nog niet echt. Ik vrees dat ik het pas geloof als ik mijn eerste palmboom mag aanschouwen en dan nog zal ik denken:" Ik zou haast gaan geloven dat ik hier echt ben." Ik ben dan ook wel vaker traag van begrip.

De voorpret wordt vertroebeld door alles regelen wat geregeld moet worden en bovenal door het afscheid. Afscheid van vrienden, familie, collega's en huisdieren die ik lang niet meer ga zien. Ja, er is e-mail en telefoon, maar dat is slechts een vaag surrogaat voor het echte live-contact. Daarbij: de honden van mijn vader kunnen nog steeds geen e-mail lezen of telefoongesprekken voeren. Ik weet dat dat mijn grootste heimwee wordt; de mensen en dieren van wie ik hou.

Echter, dit is ook een droom die eindelijk verwezenlijkt wordt en dat is heel bijzonder, waar ik met volle teugen van wil gaan genieten, ook al moet ik daar veel voor inleveren. Je merkt het, ik ben melancholiek en nog niet helemaal vrolijk. Hoewel er wel degelijk momenten zijn dat ik me verheug op al het onbekende wat me te wachten staat en ik fantaseer over wat ik zal zien en beleven. Daarnaast zijn er momenten van angst, beven en knikkende knieën. Wat staat me te wachten ? Gaat alles wel goed ? Is het wel zo leuk als ik hoop ? Wordt mijn bagage niet gestolen ? Etcetera.
Daaraan merk ik dat ik geen 20 meer ben, want dan had ik me zonder enige aarzeling onbevreesd in het avontuur gestort. Met een beetje ouder en een beetje wijzer worden ga je je toch meer zorgen maken en heeft het woord "verandering" een hele andere dimensie gekregen.
Daarnaast het besef: "Help ! Wat moet ik nog veel leren !"
Desalniettemin heb ik ook al vaker mogen ervaren dat het bevrijdend werkt om dingen te doen die je angst in boezemen. Meestal valt het allemaal wel mee of is het nog leuker dan je had voorgesteld, of minder erg. Maar hoe ik het me ook voorstel, het loopt toch altijd anders en ik laat het dus ook allemaal maar op me afkomen; het grote avontuur tegemoet.

Ik heb nog niet heel veel gereisd en dus vrij onervaren op dat vlak; een grote uitdaging dus, maar ik heb er wel vertrouwen in dat het goed komt. Als ik in de jungle van Nederland kan overleven, leer ik dat ook in andere jungles.

Op deze Blog zal ik regelmatig mijn belevenissen posten, zodat diegenen die willen weten hoe het met me gaat op de hoogte blijven. Uiteraard zal ik ook veel mailen en is er de telefoon, dus voor diegenen die hadden gehoopt eindelijk van me af te zijn; dat had je gedacht ! Mooi niet dus.

Zodra ik het aan de praat heb kun je ook op mijn posts reageren. Je ziet vanzelf wel wanneer dat mogelijk is. Nu nog even een verrassing dus, zoals zoveel dingen in het leven.

Tot later !

Ingeborg