Chocola, wijn en dinnerparty



De eerste dagen in High Wycombe heb ik weinig uitgespookt; Cindy en Steve's video's en DVD's gekeken, zitten internetten en ik ben zelf nog een keer naar Perth gegaan, met de bus, en ik ben toen naar de Travelers Club gegaan, om te kijken of ik werk kon krijgen en wat er voor aanbiedingen waren in auto's en liften naar het Noorden. Gewoon ter orientatie, om te zien hoe dat backpackergebeuren werkt.

Ton had een blauwe kever te koop; lichtblauw uit 1964. Ik had wel interesse en Ton had me aangeboden om me op zaterdag 29 mei op te halen, mee de heuvels in te nemen waar hij en Lia wonen, zodat ik een proefrit kon maken. Ik heb nog nooit zelf in een kever gereden, alleen in Nina, maar daar zat ik niet achter het stuur. Het was wel even wennen, want de motor zit achterin en het schakelen gaat een stuk zwaarder dan wat ik gewend ben, maar wel ontzettend lachen. Ik wilde er nog wel even over nadenken en het liefst eerst werk, voordat ik mijn reserves meteen opmaakte aan een auto. Motorisch een betrouwbaar wagentje, alleen de buitenkant kon wel een verfje gebruiken. Dat is de ideale backpackers auto natuurlijk. Als ie maar rijdt, hoe ie er uit ziet, doet er verder niet toe. Ik ben eigenlijk de hele dag blijven hangen bij Ton en Lia. We zaten buiten in de tuin, aan hun prachige lagoon-achtige zwembad. Ze wonen daar echt mooi, ik zou zo met ze willen ruilen. Ha, mijn huis is een tent momenteel ! Op dat moment in een luxe kamer in Steve en Cindy's huis, maar toch. Officieel ben ik dakloos. Voelt leuker dan het klinkt, overigens, in mijn geval dan.
Lia vertelde me over de schitterende bloemen die je hier in Western Australia hebt en ze liet me er foto's van zien uit een boek. Ik vroeg ze om tips wat leuk is om te zien, dus met de kaart erbij wezen ze me aan wat de moeite waard is, richting het noorden aan de westkust van Australie.
Het was erg gezellig en het werd later en later en ze nodigden me uit om te blijven eten. Mijn eerste kangoeroevlees. Kangoeroe sateetjes, was erg lekker. Echt hele gezellige mensen, Ton en Lia.

Nu heb ik geen tijd om alles van de zes weken die ik rond Perth heb doorgebracht te vertellen, dus ik hou het bij de highlights en anekdotes. Ik heb veel regen gehad en het weer werd langzaam maar zeker kouder en kouder, dus veel geïnternet, films gekeken, gelezen, geluierd, op banenjacht, maar ook een aantal hele leuke dingen gedaan en veel lol gehad met Steve. Hij werkt erg veel, dus hij was niet vaak thuis, maar dat heeft de pret niet mogen drukken in ieder geval.

Op woensdag 2 juni mei nam Steve me mee naar een winkelcentrum, volgens mij in Midland, waar we wat boodschappen gedaan hebben en cappuccino gedronken hebben. Daarna gingen we naar Swan Valley. Perth ligt aan de rivier de Swan. Als je naar de stad rijdt dan zie je de hoge gebouwen aan deze brede rivier opdoemen, sprankelend in het zonlicht. Een prachtig gezicht.
Swan Valley, de vallei rondom de rivier, is een wijn gebied. Als je verder naar het zuiden gaat kom je in Margaret River (daar ben ik niet geweest overigens, want dat is een paar uur rijden) en daar is heel veel wijnbouw en er komen erg goede wijntjes vandaan. Steve had een andere leuke verrassing: hij nam me mee naar de Margaret River Chocolate Factory (de chocolade fabriek). De echte fabriek is natuurlijk in Margaret River, maar ze hebben een kleine dependance in Swan Valley, waar je ook op een terrasje kunt zitten en koffie en taart kunt bestellen, maar bovenal; gratis chocola proeven. Uiteraard heb ik uitvoerig geproefd. Nu werkte er daar een jongen die Steve bleek te kennen. Ik ben zijn naam vergeten, maar Steve had hem ontslagen bij Jimmy Deans, omdat hij geld stal. Deze jongen sprak Steve aan en bedankte hem zelfs voor hoe hij met de situatie om was gegaan en dat hij het goed was dat hij op zijn fouten gewezen had. Toen we weg gingen kregen we dan ook een zak vol met diverse bonbons mee en chocoladerepen.
Daarna nam Steve me mee naar Sandalwood, een wijnhuis in Swan Valley en Steve had daar een aantal jaren geleden ook een tijd gewerkt. Het is daar erg mooi, de wijngaarden. Ik weet nog dat ik als kind een paar keer per jaar met mijn vader en broer in de auto naar mijn opa en oma in Dordrecht reed. Elke keer kwamen we langs het plaatsje "Wijngaarden". Ik wilde er steeds naar toe en stelde me al die wijnranken voor, maar we stopten er nooit. Pas jaren later, toen ik voor een cursus voor Shell die kant uit moest en dat bord met "Wijngaarden" weer bewust passeerde herinnerde ik me dat ik daar altijd naartoe wilde. Ik vertelde het mijn collega Helga, die met me mee reed naar de cursus. Op de terugweg besloten we gek te doen en ik nam de afslag. Het was zeer teleurstellend; drie huizen en een kerk, veel sloten en weilanden, maar geen café waar je een kop koffie kon drinken al helemaal geen wijngaarden. Geen wonder dat mijn vader er nooit wou stoppen, wat een gat, maar Helga en ik hebben wel ontzettend gelachen. Maar nu dan, ik heb ze gezien; echte wijngaarden. Eindelijk ! Ik had ze al gezien in South Australia, maar toch, dat ik daar helemaal de aardbol voor over moet steken. Er zijn ook genoeg wijngaarden in Europa.

Het terras van Sandalwood is opgebouwd uit hele oude wijnranken, dikker dan je pols. Steve wees me de oudste aan die uit Europa mee was genomen. We gingen naar binnen en besteden genoeg tijd om wijn te proeven. Erg lekkere wijn. Steve kletste ook met zijn oud-collega's terwijl ik foto's aan het maken was. We kochten nog wat wijn (met personeelskorting !) en toen moesten we er weer van door, want we hadden die avond een dinnerparty. We hadden Ton en Lia en Anja en Danny uitgenodigd. Anja is ook een Nederlandse en woont in Australie. Ze is de beste vriendin van Lia en ze heeft een zoon van 17 en dat is Danny. Ik had ze al heel kort ontmoet, de eerste avond dat ik bij Ton en Lia was.
Steve had ze allemaal uitgenodigd en we zouden samen gaan koken. Steve verzorgde de rollade en de groenten en ik maakte gebakken aardappelen met ei en ui. Het was erg gezellig en het eten smaakte iedereen goed. Na het eten gingen we even op het internet kijken of Cindy online was. Die had er graag bij willen zijn, maar helaas, ze zat ver weg in Nederland.
Cindy was online en we hadden een hoop lol op MSN, omdat Cindy aanvankelijk dacht dat ze alleen met Lia zat te chatten, maar iedereen stond achter Lia mee te kijken en commentaar te leveren. We hebben nog hele melige foto's gemaakt op de bank, waar Steve een uitvergrote foto van Cindy vasthoudt. Zie je later wel, als ze ge-upload zijn. We hebben heel erg gelachen, was echt een leuke avond. En echt jammer dat Cindy er niet bij was, maar op die manier was ze er toch een beetje...

Een kort blogje deze keer, maar ik heb niet meer tijd. Meer verhalen volgen snel.